Για συνεχείς προσπάθειες από την πλευρά του να αναγνωρίσει το σχεδόν ενός έτους (θα χρόνιζε στις 5 Ιανουαρίου) βρέφος, που άφησε την τελευταία του πνοή στα νερά του Αλιάκμονα, κάνει λόγο ο πατέρας του. Όπως υποστηρίζει, πάντοτε η μητέρα του έλεγε, χωρίς να παρουσιάζει κάποιο προφανή λόγο ότι θα πρέπει να καθυστερήσει η αναγνώριση.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΡΩΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
Ο ίδιος αναφέρει ότι τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο έπαιρνε το παιδί στο σπίτι του κάθε Σαββατοκύριακο. Ωστόσο, επειδή δεν είχε γίνει η πράξη αναγνώρισής του, ο δικηγόρος του τον συμβούλεψε να μην το παίρνει, διότι θα είχε τεράστια προβλήματα να αντιμετωπίσει, αν συνέβαινε στο παιδί το οτιδήποτε.
«Το παιδί δεν το είχα αναγνωρίσει, Ήθελα να γίνει η πράξη συμβολαιογραφικά και η μητέρα μου έλεγε ‘’θα σου πω εγώ πότε θα πάμε’’. Τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο το έπαιρνα στο σπίτι μου κάθε Σαββατοκύριακο, όμως, ο δικηγόρος μου με συμβούλεψε να το σταματήσω αυτό, αφού θα είχα τεράστια προβλήματα, αν το παιδί πάθαινε κάτι, όσο το είχα εγώ. Έτσι έκοψα τα Σαββατοκύριακα. Τελικά αποφάσισα να πάω δικαστικά για την αναγνώριση του παιδιού. Στις 2 Δεκεμβρίου πήγα εγώ το παιδί στον παιδίατρο και το είδα και την παραμονή των Χριστουγέννων. Στις 5 Ιανουαρίου το παιδί θα χρόνιζε και είπα πάλι στη μητέρα του να το αναγνωρίσουμε. Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί, πώς αισθάνομαι εγώ αυτήν τη στιγμή», λέει ο πατέρας του βρέφους.
Ο ίδιος αναφέρει ακόμα ότι το παιδί σε καμία περίπτωση δε φαινόταν παραμελημένο και όσες φορές το έβλεπε, ήταν φροντισμένο και περιποιημένο.
«Όταν έγινε η πράξη, δεν μπορούσα να καταλάβω, αν η μητέρα αντιμετωπίζει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα. Ήρθε το παιδί και προσπαθούσα να κάνω τα αδύνατα – δυνατά γι’ αυτό. Με τους γονείς της μητέρας είχαμε λογοφέρει στο παρελθόν για την αναγνώριση, αφού το μόνο που μ’ ενδιέφερε ήταν το καλό του παιδιού. Για το τραγικό γεγονός ενημερώθηκα από την αστυνομία το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Με κάλεσαν να καταθέσω, όταν δεν μπορούσαν να βρουν το παιδί», σημειώνει ο πατέρας.
