Ο εκμαυλισμός συνειδήσεων είναι μόνιμος στόχος των καναλιών που ελέγχονται από παντός τύπου εργολάβους, που συνδέονται και «διαπλέκονται» πολύμορφα. Τα «φρούτα» των ημερών είναι πολλά και ευδοκιμούν σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, ιδιαίτερα στα ιδιωτικά. Τι να πει κανείς; Στην καλύτερη περίπτωση, ειδήσεις που έχουν ένα κάποιο περιεχόμενο και ενδιαφέρον καταλαμβάνουν ελάχιστο χρόνο, ενώ μια σαβούρα ψευτοειδήσεων και «καλλιτεχνικών γεγονότων» κυριαρχεί, δίνοντας τον τόνο της αποχαύνωσης.
Αυτά στα δελτία ειδήσεων. Εκεί, όμως, που ίσως γίνεται η πιο «επιστημονική» και ύπουλη παρέμβαση είναι στα λεγόμενα ψυχαγωγικά προγράμματα, την ώρα της χαλάρωσης στον καναπέ του εκστασιασμένου κοινού. Δικαίωμα στην ενημέρωση αποτελεί – υποτίθεται – ένα στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα. Οπως και αυτό μιας αξιοπρεπούς τουλάχιστον ψυχαγωγίας. Δικαιώματα, τα οποία πρέπει να υπηρετούν – υποτίθεται – τα κανάλια. Και μπορεί, βέβαια, να αντιτείνουν κάποιοι ότι υπάρχει και το κουμπί του «οφ». Δε λέμε, είναι κι αυτό μια λύση. Πολύ καλύτερη όμως είναι η διεκδίκηση του σεβασμού.
Ξέρετε, υπάρχουν πολλών ειδών ξεφτίλες, με την μεγαλύτερη, να τα κάνεις όλα αυτά και να τα διατυμπανίζεις! Να μην κρατιέσαι για να μας δείξεις το πόσο (…) είσαι! Δεν μπορείς να είσαι στο Ντουμπάι και να μην το κάνεις βούκινο! Δεν μπορείς να κάνεις πάρτι στη νότα Κρήτη και να μην βάζεις φωτογραφίες με την παρέα σου.
Θα μου πείτε και τι μας νοιάζει εμάς; Όχι, μας νοιάζει και μας παρανοιάζει! Διότι σε…ένα καζάνι βράζουμε όλοι. Και έχουμε ευθύνη για τους πάσχοντες. Τους μη διαθέτοντες κουκούτσι μυαλό. Κυρίως βέβαια έχουν ευθύνη τα κανάλια, που…με συσκέψεις τυπου τι κάνουμε για το Ντουμπάι ή το τάδε πάρτι δεν λύνουν το πρόβλημα! Δε φτάνει να αποκαλείς «Πρόκληση», το γεγονός ότι ορισμένοι διαφημίζουν το ταξίδι τους , ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους, προσπαθώντας να ανταποκριθούν οικονομικά, στις απαιτήσεις των καιρών.
